Дорогие Друзья!
5 декабря (среда) в 18.30 в Польском институте в Петербурге (5-ая Советская ул., 12) состоится вечер «Двухголосие», посвященный Году Збигнева Херберта, отмечаемому в Польше.
В вечере примут участие польские литературоведы Анджей Франашек (автор двухтомной биографии Збигнева Херберта (2018), секретарь Международной литературной премии им. Збигнева Херберта) и Юзеф Рушар (инициатор Варшавского фестиваля поэзии им. Збигнева Херберта, издатель серии «Библиотека Господина Когито»).
Збигнев Херберт (1924-1998) – поэт, философ, эссеист, лауреат многочисленных литературных премий, один из наиболее выдающихся польских писателей XX века. Автор книг стихов «Надпись», «Господин Когито», «Рапорт из осажденного города и другие стихи» и др., эссе «Варвар в саду», «Натюрморт с удилами», «Лабиринт у моря». Многие произведения Херберта доступны российскому читателю благодаря переводам Анатолия Ройтмана, Владимира Британишского, Леонида Цывьяна, Анатолия Нехая.
Любезно просим подтвердить свое присутствие по электронному адресу: petersburg@instytutpolski.org.
5 декабря Вечер «Двухголосие», посвященный Году Збигнева Херберта, отмечаемому в Польше.
Календарь событий и праздников
- 05https://www.polacyspb.ru/event/5570/
5 maja 1846 roku w podlaskiej wsi Wola Okrzejska rozległ się pierwszy krzyk noworodka Henryka Adama Aleksandra Piusa Sienkiewicza — głosu, który sześć dekad później zabrzmi w Sztokholmie, gdy autor „Krzyżaków”, „Trylogii”, „Quo vadis” i „W pustyni i w puszczy” odbierze pierwszą dla Polski Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za mistrzostwo epickie i przywróci swemu narodowi pewność, że «Polska żyje!». Jego prozę, pisaną ku pokrzepieniu serc tych, których ojczyznę rozdarto między trzema imperium. i
W Petersburgu: w latach 80. XIX w. świeże numery polskiego tygodnika „Kraj” z kolejnymi odcinkami „Ogniem i mieczem” rozchodziły się jak ciepłe bułki, a szelest gazetowych kartek, pospiesznie rozwijanych w tramwaju na Zagorodnym Prospekcie, stawał się małym aktem kulturowego oporu;
w 1896 roku Imperatorska Akademia Nauk, wybierając Sienkiewicza na członka-korespondenta, wypowiedziała w sercu imperium symboliczne „słyszymy polskie słowo”; zaś ruch Polska Macierz Szkolna, wsparty przez pisarza, ocalił tysiącom dzieci mowę przodków tam, gdzie urzędowy żargon groził zanikaniu akcentów.Dlatego dziś warto strząsnąć kurz z „Quo vadis” czy „Krzyżaków”, przeczytać na nowo fragmenty, w których bohaterowie wybierają honor zamiast wygody, zapytać siebie: gdzie przebiega mój osobisty rubikon, za który nie wpuszczę obojętności? Bo, jak przypominał Henryk Sienkiewicz, naród, który traci pamięć, w pierwszym rzędzie traci sumienie.